Έφυγε το απόγευμα της 7ης Απριλίου από τη ζωή ο Γιώργος Μοσχούς, η «Γιωργάρα», ένας οδηγός παγκοσμίου επιπέδου, ένας καλός και πιστός φίλος, ένας άνθρωπος με ήθος και ποιότητα που σπανίζει στην κοινωνία μας. Αξέχαστος! Θερμά συλλυπητήρια στη σύζυγό του κ. Δέσποινα Μοσχού, στα παιδιά τους και στις οικογένειές τους.
Αυτά που δε ξεχαστούν ποτέ…
…από όσους τον είδαν κάποτε να αγωνίζεται είναι πάρα πολλά: Η BMW-Electronica στην Κέρκυρα, που την έστριβε έτσι όπως κανείς άλλος δε μπορούσε τότε, ο σηκωμένος τροχός της GTAm στο Τατόι –all time classic στιγμή για τον ελληνικό μηχανοκίνητο αθλητισμό- η ΤΤ33 των αναβάσεων, η Junior και η Αlfetta της Motor Hellas στα πρώτα του Ακρόπολις, το σιρκουί της Νέας Σμύρνης το 1971, οι εκδηλώσεις λατρείας των θεατών που τον σήκωναν στα χέρια και τον αποθέωναν, όχι τόσο επειδή κέρδιζε, αλλά κυρίως για το μοναδικό τρόπο που το έκανε…
Πηγή: 4troxoi.gr
Ένα μεγάλο ταλέντο
Οταν το 1965 μπήκε με ένα Κούπερ σε αγώνες αυτοκινήτου, όλοι μίλησαν για το «πουλέν» με το μεγάλο ταλέντο. Ο «Γέμος», όπως ήταν το ψευδώνυμό του, καταγράφηκε ως ένας από τους σπουδαιότερους οδηγούς των είκοσι τελευταίων ετών αλλά και ως ο πιο δημοφιλής στους φίλους του σπορ. Ο Γιώργος Μοσχούς είχε κάνει «τιμόνι» του μια φράση: «Δεν υπάρχει αήττητος αντίπαλος. Τι κι αν έχει δυνατότερο αυτοκίνητο;».
Εφηβος ξεκοκάλιζε τις στήλες για τους αγώνες αυτοκινήτου στο περιοδικό «Βολάν», το μοναδικό της δεκαετίας του '60. «Ηξερα απ' έξω κι ανακατωτά όλες τις ομάδες της φόρμουλα 1, τους οδηγούς τους, τη σειρά κατάταξης, τα διεθνή πρωταθλήματα ράλι, ό,τι είχε σχέση με αγώνες. Περίμενα πώς και πώς να φτάσω στην ηλικία που θα μπορούσα να βγάλω δίπλωμα. Ε, δεν κρατιόμουν με τίποτα. Αλλά πού να πεις στον πατέρα μου για αγώνες. Εμπορος μαρμάρων ήταν ο άνθρωπος και όπως οι πιο πολλοί γονείς δεν ήθελε το παιδί του να ασχολείται με αγωνιστική οδήγηση. Γι' αυτό και στην αρχή έτρεχα με ψευδώνυμο».
Το Τατόι ήταν ο αγαπημένος του χώρος και οι αγώνες ταχύτητας το μεράκι του. Με BMW 2000 της Ελεκτρόνικα του Τζιοβάνι Ραγκούσα κέρδισε τον πρώτο του τίτλο στο πρωτάθλημα ταχύτητας το 1971. Με Αλφα Ρομέο GTAm, στη συνέχεια, έκανε μαγικούς χρόνους και επιτάχυνε προς την καταξίωσή του. Το 1978 εξασφάλισε τη συμμετοχή του στην αγωνιστική ομάδα της Νισσάν/Νικ.Ι. Θεοχαράκης, με την οποία ως το 1986 κέρδισε οκτώ πρωταθλήματα.
Ένα μεγάλο ταλέντο
Οταν το 1965 μπήκε με ένα Κούπερ σε αγώνες αυτοκινήτου, όλοι μίλησαν για το «πουλέν» με το μεγάλο ταλέντο. Ο «Γέμος», όπως ήταν το ψευδώνυμό του, καταγράφηκε ως ένας από τους σπουδαιότερους οδηγούς των είκοσι τελευταίων ετών αλλά και ως ο πιο δημοφιλής στους φίλους του σπορ. Ο Γιώργος Μοσχούς είχε κάνει «τιμόνι» του μια φράση: «Δεν υπάρχει αήττητος αντίπαλος. Τι κι αν έχει δυνατότερο αυτοκίνητο;».
Εφηβος ξεκοκάλιζε τις στήλες για τους αγώνες αυτοκινήτου στο περιοδικό «Βολάν», το μοναδικό της δεκαετίας του '60. «Ηξερα απ' έξω κι ανακατωτά όλες τις ομάδες της φόρμουλα 1, τους οδηγούς τους, τη σειρά κατάταξης, τα διεθνή πρωταθλήματα ράλι, ό,τι είχε σχέση με αγώνες. Περίμενα πώς και πώς να φτάσω στην ηλικία που θα μπορούσα να βγάλω δίπλωμα. Ε, δεν κρατιόμουν με τίποτα. Αλλά πού να πεις στον πατέρα μου για αγώνες. Εμπορος μαρμάρων ήταν ο άνθρωπος και όπως οι πιο πολλοί γονείς δεν ήθελε το παιδί του να ασχολείται με αγωνιστική οδήγηση. Γι' αυτό και στην αρχή έτρεχα με ψευδώνυμο».
Το Τατόι ήταν ο αγαπημένος του χώρος και οι αγώνες ταχύτητας το μεράκι του. Με BMW 2000 της Ελεκτρόνικα του Τζιοβάνι Ραγκούσα κέρδισε τον πρώτο του τίτλο στο πρωτάθλημα ταχύτητας το 1971. Με Αλφα Ρομέο GTAm, στη συνέχεια, έκανε μαγικούς χρόνους και επιτάχυνε προς την καταξίωσή του. Το 1978 εξασφάλισε τη συμμετοχή του στην αγωνιστική ομάδα της Νισσάν/Νικ.Ι. Θεοχαράκης, με την οποία ως το 1986 κέρδισε οκτώ πρωταθλήματα.
Μπράβο Διονύση
ΑπάντησηΔιαγραφήΩραίο κείμενο, ωραίες αναφορές για τον Γιώργο Μοσχού. Κρίμα που ένας τέτοιος άνθρωπος,
με τόσες αγωνιστικές περγαμηνές, έφυγε πικραμένος από τα σοβαρά επαγγελματικά
προβλήματα των τελευταίων χρόνων...
Το μόνο που δεν χρειαζόσουν στο κείμενο ήταν να δανειστείς στοιχεια από τους 4τ. Εσύ και ο Γ.Λ.
έχετε πολύ περισσότερα.
Αυτό, πάντως, που προκάλεσε αίσθηση στην κηδεία και συζητήθηκε, ήταν οι ηχηρότατες απουσίες
από τον χώρο των αγωνιζομένων, της ΕΛΠΑ, της ΕΠΑ, των αντιπροσωπειών αυτοκινήτων αλλά και των νέων οδηγών.
Σε όποιο άλλο σπορ αν έφευγε κάποιος με τις περγαμηνές του Γ. Μοσχού θα γινόταν χαμός.
Εδώ, ο μόνος που βρέθηκε να μιλήσει για τα πρωταθλήματα και τις νίκες του Γιώργου ήταν (και μπράβο του)
ο αντιδήμαρχος Αμαρουσίου. Κανείς άλλος!
Αναρωτιέμαι, Διονύση, αν ξεχάστηκε τόσο γρήγορα ένας πολυπρωταθλητής,
μήπως έχει ξεχαστεί κι αυτή η τόσο σημαντική εποχή, όχι μόνο για τους αγώνες αλλλά και για τον τόπο, γενικότερα.
Φιλικά
Αντώνης Κόλλιας